شهادت دروغ چیست؟

یکی از قدیمیترین و رایج ترین راه اثبات جرم شهادت دادن است و از جمله مواردی که در محاکم دادگستری حائز اهمیت است و  در دعاوی مختلف نقش به سزایی دارد شهادت شهود است.مطابق سیستم عدالت قضایی قانون گذار در قانون مجازات اسلامی ادله اثبات دعوی را احصا کرده است که شهادت یکی از آن ادله محسوب خواهد شد.شهادت شهود یکی از راه های اثبات خواسته در دادگاه ها محسوب میشود.مقاله شهادت دروغ توسط وکیل کیفری گروه وکلای حکمت به نگارش در آمده است ،اگر پس از خواندن آن سوالی برایتان پیش آمد آنرا در قالب کامنت بیان کرده و یا با شماره های درج شده رد سایت تماس حاصل نمایید.

شهادت در اصطلاح حقوقی چیست؟

شهادت در اصطلاح حقوقی به معنای، اخبار از واقع ه­ایی است، به سود یکی از دو طرف و زیان دیگری، که از سوی شخص ثالثی غیر از اصحاب دعوا بیان می‌شود.

شهادت در واقع اخباری است که از طرف شخصی غیر از اصحاب دعوی مبنی بر دیده یا شنیده شدن امر مورد اختلاف است.

در دنیای امروزه و با توجه به تکنولوژی جدید شهادت دادن یک آمار نسبی به شمار می آید.

از نظر شرعی شاهد گرفتن (استشهاد) از جمله حقوق خصوصی افراد است و نیازی به شاهد گرفتن نیست؛ هر چند که در مواردی همانند معاملات بدان تاکید شده است؛

لیکن ادای شهادت (شهادت دادن) یک نوع واجب شرعی است و کسی که ناظر بر وقوع امری بوده،در صورتی که از او درخواست شهادت دادن شود، باید شهادت دهد.

شاهد عینی :

اگر امر مورد اختلاف را دیده باشد شاهد ،شاهد عینی است.

شاهد سمعی:

اگر مورد اختلاف را شنیده باشد شاهد،شاهد سمعی می نامند.

شرایط شاهد برای شهادت دادن:

ماده ۱۷۷ قانون مجازات اسلامی شرایط شاهد شرعی را مشخص کرده است. این شرایط عبارتند از؛

1. بلوغ
2. عقل
3. ایمان
4. عدالت
5. طهارت مولد
6. ذی نقع نبودن در موضوع
7. نداشتن خصومت با طرفین یا یکی از آنها
8. عدم اشتغال به تکدی
9. ولگرد نبودن

این شرایط باید توسط قاضی احراز شود و در صورتی که شاهد یکی از این شرایط را نداشت تنها اظهارات او استنماع می شود و تشخیص میزان تأثیر و ارزش این اظهارات در علم قاضی در حدود اماره قضایی می باشد.

شرایط شهادت دادن در قانون:

تنها کافی نیست که شاهد شرایط لازم را داشته باشد، برای شهادت شرایط و ضوابطی لازم است تا شهادت قابل استفاده موثر باشد.

الف) قطعی و یقینی بودن شهادت:

شهادت شاهد، باید از روی قطع و یقین باشد، اظهار با تردید و شک بلا اعتبار است. شاهد باید از طریق حواس خود بر مورد شهادت اطلاع یافته باشد. گاهی اوقات بر شنیدن خبری شهادت می دهد که شاهد سمعی است.

ب) تطبیق شهادت با دعوی:

هر گاه دعوی نسبت به امری و مفاد شهادت امر دیگری را ثابت کند آن گواهی بدون اثر است. در موردی که شهادت جزئی از ادعا را ثابت کند به همان میزان موثر است مثلاً خواهان می گوید ده هزار تومان به خوانده پرداخت کرده ولی شاهد می گوید: من دیدم هزار تومان پرداخت که در همین حد هزار تومان موثر است.

ج) توافق شهادت شهود در معنی:

شهادت شهود باید در معنی توافق داشته باشد، لازم نیست الفاظ و عباراتی که شهود به کار می برند یکسان نباشد ولی لازم است معنی و مفهوم آن ها یکی باشد. بنابراین اگر شهود به اختلاف شهادت دهند قابل اثر نخواهد بود مگر در صورتی که از اظهارات آنها چیزهای یقینی مشترکی به دست آید. مثلاً اگر شهادت یکی بر وقوع واقعه در روز باشد و دیگری در شب، معلوم است چنان شهادتی در معنی توافق ندارد ولی اگر مثلاً نسبت به پرداخت پول و نحوه پرداخت و زمان آن اختلافی نباشد ولی در میزان مبلغ یکی هفتصد تومان، یکی هشتصد تومان نقل می کند باید قدر متیقن را که هفتصد تومان است ملاک قرار دهد.

شهادت بر شهادت چگونه است؟

در شهادت بر شهادت کسی که در محضر دادگاه است شاهد واقعی نیست، خودش موضوع مورد شهادت را ندیده، شاهد اول که دیده برای او نقل کرده و او شهادت را به دادگاه منتقل می کند، چه بسا بدون اینکه هیچکدام عمدی و قصدی در تغییر موضوع داشته باشند به دلیل غیرمستقیم بودن، مطالب عوض شود، جزئیات به صورت دیگری درآید به همین جهت قانون می گوید شهادت بر شهادت در صورتی شنیده می شود که شاهد اصلی فوت کرده یا به واسطه دیگری مثل بیماری و سفر و حبس ( که قابل انتقال به دادگاه نیست ) و غیره نتواند حاضر شود. در چنین صورتی هم شاهد اول و هم شاهد دوم باید واجد شرایط باشند و در مطلب مورد شهادت هم ضوابط رعایت شده باشد.

رجوع از شهادت:

ممکن است شاهد از شهادتی که داده، رجوع نماید یا معلوم شود برخلاف واقع شهادت داده است. در این صورت، به شهادت او ترتیب اثر داده نمی شود. رجوع از شهادت نیاز به اثبات خلاف واقع بودن شهادت ندارد، کافی است شاهد مدعی گردد به جهتی از جهات مثل تطمیع، تهدید، یا اشتباه و نظائر آن شهادت نادرست داده است در این صورت دادگاه به چنان شهادتی ترتیب اثر نمی دهد و اگر بر اساس آن حکم صادر شده باشد در مرحله تجدیدنظر حکم فسخ می گردد، ولی اگر حکم قطعی شده باشد به لحاظ خدشه دار بودن شهادت اعاده دادرسی قابل پذیرش نیست، فقط زیان دیده می تواند خساراتی که از شهادت دروغ دیده درخواست نماید.

نصاب در شهادت:

شهادت ممکن است در مورد حقوق مالی، حقوق غیرمالی، بدنی، حدود و قصاص باشد و بستگی به موضوع شهادت دارای نصاب و تعداد مخصوص برای اثبات می باشد که قانون تعداد آن ها را در موارد و موضوعات مختلف مشخص کرده است.

جرح و تعدیل شاهد:

جرح شاهد یا گواه عبارت است از ادعای دارا نبودن یکی از شرایطی که قانون برای شاهد مقرر کرده است. در این صورت دادگاه موارد جرح را می شنود و مورد بررسی قرار می دهد. و منظور از تعدیل در اینجا، عبارت است از شهادت دادن بر عدالت کسی. در قانون آمده است هر یک از اصحاب دعوا می توانند گواهان طرف خود را با ذکر علت، جرح نماید. چنانچه پس از صدور رأی برای دادگاه معلوم شود که قبل از ادای گواهی جهت جرح وجود داشته، ولی بر دادگاه مخفی مانده و رأی صادره هم مستند به آن گواهی بوده، مورد از موارد نقض است و چنانچه جهات جرح بعد از صدور رأی به وجود آمده باشد، موثر در اعتبار رأی دادگاه نخواهد بود.

چگونگی ادای شهادت:

دادگاه باید شهادت هر شاهد را بدون حضور شاهدان دیگر بشنود تا شاهد فقط متکی به حافظه خود باشد و اظهارات شاهدان دیگر در بیان او موثر نباشد قبل از اداء شهادت مشخصات شاهد سؤال می شود. این به این دلیل است که اگر موجبات ممنوعیت او از شهادت موجود است شهادت وی اخذ نشود دادرس دادگاه قبل از اداء گواهی مجازاتی که برای شهادت دروغ است به وی تذکر می دهد و شاهد سوگند یاد می کند که تمام حقیقت را بگوید و غیر از حقیقت چیزی نگوید.

هیچ یک از اصحاب دعوا نباید اظهارات گواه را قطع کنند بعد از اتمام شهادت، دادرس می تواند هر سؤالی را که برای کشف حقیقت و مبانی گواهی لازم بداند از گواه ها بنماید و همینطور اصحاب دعوا می توانند توسط دادگاه سؤالاتی از گواه بنمایند. گواه باید صریحاً مورد شهادت را بیان کند شک و تردید در اظهارات خود نداشته باشد بیاناتش در تمام مراحل تحقیق بدون اختلاف یکنواخت باشد.

اصحاب دعوی می توانند از شاهد سؤال کنند ولی هیچ یک حق ندارند صحبت های شاهد را قطع کنند

بیانات گواه باید عیناً در صورت مجلس قید و به امضای او برسد.

آثار بعد از ادای شهادت:

شاهد پس از ادای شهادت، مواجه با آثار و تبعات خواسته و ناخواسته ای است. زیرا شهادت شاهد غالباً از سه حالت خارج نیست:

1-برای قاضی ثابت می شود که او در موضوع شهادت به دروغ متوسّل شده است (شهادت زور)

2-شاهد خود اقرار می نماید که در مورد شهادت خلاف واقع اظهار نموده است (رجوع از شهادت)

3-شهادت صحیح و مطابق با واقع ادا شده است.

اختیار قاضی در پذیرش شهادت:

قاضی مختار است شهادت را قبول یا رد کند. ممکن است قاضی احراز کند که شهادت واجد شرایط قانونی مورد نظر نیست.

مطابق ماده 1313 قانون مدنی:

بلوغ، عقل، عدالت، ایمان و طهارت از شرایط شاهد است و اظهارات مجنون و افرادی که به سن بلوغ یعنی 15 سال تمام نرسیده‌اند، قابل اعتماد نیست. در تمامی تاسیسات حقوقی، وجود قصد انشا، اختیار و اهلیت ضروری است و در صورت نبود یا مفقود بودن هر یک از این شرایط، تاسیس حقوقی مورد نظر بلا اثر خواهد بود.
اگر شهادت در شرایط اکراهی انجام شده باشد، معتبر نیست، در حقیقت اگر قصد انشا، اختیار و اهلیت وجود نداشته باشد، شهادت نیز مانند سایر تاسیسات حقوقی به عنوان یکی از ادله مثبته دعوی قابل قبول نخواهد بود؛ در چنین شرایطی شهادت‌ صورت‌گرفته ممکن است برای قاضی ایجاد علم کند اما به عنوان یکی از ادله اثبات دعوی موثر نخواهد بود.

مجازات شهادت دروغ در قانون چیست؟

شهادت دروغ  ،دارای مسئولیت مدنی و کیفری خواهد بود. اگر دروغ بودن شهادت او اثبات شد، نه تنها باید خسارات وارده به دلیل این نوع شهادت خود را بپردازد و جبران کند بلکه از لحاظ کیفری نیز دارای مسئولیت خواهد بود.در ماده 255 این قانون در خصوص اشخاصی که در جریان تحقیقات مقدماتی و دادرسی به هر علتی بازداشت می‌شوند و از سوی مراجع قضایی، حکم برائت یا قرار منع تعقیب در مورد آنان صادر شود، اینگونه آمده است که آنها می‌توانند خسارت ایام بازداشت را از دولت مطالبه کنند. همچنین قانونگذار در ماده 259 این قانون، این‌گونه مقرر کرده است که جبران خسارت موضوع ماده 255 بر عهده دولت است و در صورتی که بازداشت بر اثر اعلام مغرضانه جرم، «شهادت کذب» یا تقصیر مقامات قضایی باشد، دولت پس از جبران خسارت می‌تواند به مسئول اصلی مراجعه کند.

گروه وکلای حکمت: