قراردادهای صادراتی
قراردادهای صادراتی از جمله مهم‌ترین قراردادهایی هستند که روزانه میان افراد و در قالب‌های بزرگ‌تر دولت‌ها و شرکت‌های بین‌المللی اتفاق می‌افتند. متن زیر چکیده‌ای ازاین‌قرار داد مهم را برای شرح دادن در اختیار شما قرار می‌دهد.
فهرست مطالب این مقاله
قراردادهای صادراتی چیست؟
قراردادهای واردات و صادرات در واقع توافق‌نامه‌ای بین صادرکننده و خریدار خارجی است. این نوع قرارداد می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد. مثلاً:
یک پیشنهاد شفاهی برای فروش
این مورد شامل موارد اساسی مانند جزئیات محصول، مقادیر ارائه شده، قیمت هر واحد از جنس، مشخصات تحویل و شرایط پرداخت است که توسط صادرکننده به خریدار خارجی ارائه شده و توسط دوم تأیید شده است. چنین توافقی ممکن است کتبی تأیید شود و یا به‌طورکلی تأیید نشود.
قراردادهای شفاهی از طریق تلفن و… می‌توانند خطرناک باشند و در تجارت بین‌الملل معمول نیستند. این نوع قراردادها معمولاً بین شرکای تجاری دیرینه یا شرکت‌های معتبری که در کالاهایی مهم دچار نوسانات سریع قیمت هستند معامله می‌شوند. کشورهایی که عضو کنوانسیون فروش بین‌المللی کالا (CISG) هستند قراردادهای شفاهی را معتبر می‌دانند.
قرارداد شفاهی، مفید ولی غیرقابل‌قبول
هرگونه پیشنهاد کتبی
این نوع قرارداد اگر شامل یک پیشنهاد کتبی باشد و برای واردکننده ارسال یا پیک شود، یا از طریق پست الکترونیکی و فکس ارسال شود و توسط واردکننده تأیید شود (معمولاً به‌صورت کتبی) ، شکل دیگری از قرارداد مشروع است. بازهم این نوع قرارداد می‌تواند یک پیشنهاد کتبی برای خرید باشد که توسط واردکننده آغاز شده و سپس توسط صادرکننده تأیید می‌شود، گرچه به‌ندرت نحوه کار به این‌گونه است مگر اینکه مشتری قدیمی باشد.
پیش‌فاکتور ارسال شده (صادرکننده به واردکننده)
این نوع از قرارداد از طریق نمابر، ایمیل، پیک یا پست برای واردکننده و توسط واردکننده تأیید و ارسال می‌شود و به‌طورکلی به‌عنوان قرارداد صادرات پذیرفته می‌شود. پذیرش این نوع قرارداد می‌تواند به اشکال مختلف انجام شود:
- “من با شرایط و ضوابط قرارداد موافقم”که روی فاکتور پیش فرم امضا شود.
- واردکننده ممکن است یک سند جداگانه امضا شده با موافقت با فاکتور پیش فرم تولید کند که سپس به‌عنوان اصلی قرارداد ضمیمه شود، مرجع واردکننده می‌تواند فاکتور پیش فرم را بپذیرد و درخواست نتیجه‌گیری کتبی و امضا شده توسط هر دو طرف را بدهد.
پذیرفتن اولین پیشنهادها
در قراردادهای صادراتی به‌ندرت اتفاق می‌افتد که واردکننده اولین پیشنهاد صادرکننده را بپذیرد و به طور معمول این اولین پیشنهاد یک سری پیشنهادها متقابل است که بین صادرکننده و واردکننده ارسال می‌شود و تا زمانی که هر یک از طرفین از شرایط راضی شوند و شرایط ذکر شده در پیشنهاد نهایی را بپذیرند قراردادی امضا نمی‌شود.
علاوه بر این موضوع قرارداد صادرات از هر نوعی که باشد، باید در تنظیم آن حداکثر دقت را داشت؛ زیرا این قرارداد بین شرکت‌های کشورهای مختلف تنظیم شده است که ممکن است دارای سیستم‌های حقوقی، مقررات و نگرش‌های مختلفی نسبت به تجارت باشند. این اختلافات حتی در معاملات با سایر کشورهای نسبتاً پیشرفته نیز ممکن است اختلاف ایجاد کند. چالش این است که قراردادهای صادراتی خود را تا حد ممکن روشن، دقیق و جامع بیان کنید.
دادوستد های عظیم و گسترده
مفاد قرارداد
شرط اساسی هر قرارداد فروش کالا این است که شما فروشنده (در این مورد صادرکننده) مالکیت کالا را در ازای پرداخت به خریدار خود (واردکننده) منتقل خواهید کرد. در قراردادهای صادراتی باید شرایط و ضوابط انجام این کار را مشخص کرد و موارد زیر باید شرح داده شده باشند:
- طرفین قرارداد چه کسانی هستند
- اعتبار قرارداد
- نوع کالاهایی که مبادله می‌شوند
- قیمت خرید کالا و ارز موردنظر
- شرایط پرداخت
- بازرسی کالا در صورت نیاز
- جایی که کالا باید تحویل داده شود
- هرگونه ضمانت و / یا شرایط نگهداری مرتبط با فروش
- در صورت لزوم، چه کسی مسئول دریافت مجوزهای واردات یا صادرات است
- چه مدارکی و یا گواهی‌های پشتیبانی‌ای لازم است
- چه کسی مسئول پرداخت حقوق ورودی و مالیات است
- هرگونه الزامات امنیتی عملکرد قرارداد، مانند ضمانت‌نامه‌های بانکی
- در صورت لغو هر یک از طرفین، چه اتفاقی می‌افتد
- مقررات مربوط به میانجیگری یا داوری مستقل برای حل اختلافات، و اینکه آیا این امر در کشور صادرکننده، کشور واردکننده یا هر جای دیگر انجام می‌شود
- تاریخ اتمام قرارداد
قوانین Incoterms
اتاق بازرگانی بین‌المللی برای تهیه اصطلاحات مشترک برای حمل‌ونقل بین‌المللی و به‌حداقل‌رساندن سو تفاهم در مورد شرایط قرارداد، مجموعه‌ای از اصطلاحات را ایجاد کرده است که به اینکوترمز معروف هستند. این‌ها اصطلاحات اساسی مورداستفاده در قراردادهای بین‌المللی فروش هستند و مسئولیت فروشنده و خریدار را توصیف می‌کنند.
اهمیت بالای کتبی بودن قرارداد
مسائل مربوط به مجوز مالکیت معنوی
اگر قرارداد شامل صدور مجوز برای اطلاعات یا فناوری انحصاری‌ای باشد، حتماً باید حقوق صاحب‌امتیاز به طور دقیق در قرارداد ذکر شود. ابهام در مورد این حقوق می‌تواند مشکلات جدی ایجاد کند و منجر به از بین رفتن مالکیت معنوی شما شود. اگر به عنوان مثال دارنده پروانه از فناوری شما برای ایجاد فناوری‌های دیگر استفاده کند، این می‌تواند ارزش دارایی شما را به شدت تضعیف کند.
همچنین نکته بعدی که بدیهی به نظر می‌رسد، اما گاهی نادیده گرفته می‌شود این است که حتماً باید مطمئن باشید که همه طرفین قرارداد آن را امضا کرده‌اند. به عنوان مثال، اگر از طریق نماینده کار می‌کنید، مطمئن شوید که خریدار واقعی قرارداد را امضا کرده است. امضای نماینده لزوماً کافی نیست؛ زیرا بدون امضای خریدار، هیچ مدرک کتبی مبنی‌بر بدهکار بودن خریدار به شما وجود ندارد.
پذیرش قرارداد
پذیرش پیشنهاد به منزله توافق با مشتری است و اجازه می‌دهد تا قرارداد فروش نهایی شود. این قرارداد فقط در زمانی تصویب می‌شود که پیشنهاد با پذیرش آن همراه شود. تا زمانی که پذیرفته نشده باشد، می‌توان پیشنهاد را پس گرفت. قبولی باید به‌صورت کتبی منتقل شود تا فروشنده در صورت بروز اختلافات حقوقی ضمانت و مدرک خاصی به دست آورد. در آن حالت، پذیرش به‌صورت لایحه تجاری یا قرارداد تجاری است.
پذیرش شفاهی به این دلیل توصیه نمی‌شود که هیچ مدرکی در دسترس نیست؛ مگر اینکه قرارداد ساده باشد و توسط اشخاص وفادار و با حسن‌نیت اجرا شود. با وجود همه موارد، تأیید کتبی همیشه توصیه می‌شود. در موارد اختلاف حقوقی باید به پذیرش از طریق ایمیل یا نمابر توجه کرد که دلیل کافی بر اثبات آن وجود ندارد.
همچنین شرکت‌ها برای رسمیت بخشیدن به توافق‌نامه بین دو طرف به قراردادهای معمول متوسل می‌شوند. قراردادهای معمولی ابزاری عملی هستند اما تنها نگرانی این است که نمی‌توان از آنها منافات گرفت. مطمئن‌ترین وسیله تهیه قراردادهای سفارشی برای هر مشتری است.
در نهایت نکته قابل‌ذکر و کلی این است که قراردادهای صادراتی از اهمیت بالایی برخوردارند رعایت نکات بالا هستند. به‌طورکلی صحیح تنظیم شدن آن از الزامات یک دادوستد بین‌المللی است.
