قبول متصالح

قبول متصالح و نکات کاربردی آن

درعقد صلح به کسی که قبول کننده میباشد ،متصالح اطلاق میگردد.

صلح در معنای لغوی به معنی توافق و سازش است و در اصطلاح حقوقی، عقد صلح عقدی است که به معنای توافق بر امری اعم از ساقط نمودن دین یا حق و یا تملیک عین یا منفعت می باشد.

با درنظر گرفتن ماده 190 قانون مدنی:

1-قصد و رضای طرفین

2-اهلیت طرفین

3-موضوع معین

4-مشروعیت جهت معامله ،شرایط صحت در  عقد صلح نیز الزامی میباشد.

ارکان عقد صلح:

• مصالح: شخصی است که اموال خود را به عنوان صلح به دیگری می‌دهد.
• متصالح: کسی است که مال را از مصالح قبول می‌کند.
• مورد صلح: مال و موضوعی است که مورد قرار داد صلح قرار می‌گیرد.
• مال الصلح: پول یا مالی است که یک طرف در برابر پذیرش پیشنهاد صلح از طرف دیگر می‌گیرد.

دو طرف مصالحه (صلح کننده و متصالح)، باید بالغ و عاقل باشند و در انجام صلح، قصد جدّی و اختیار داشته باشند.

همین طور، اگر انجام یا قبول صلح موجب تصرّف مالی برای افراد باشد، لازم است علاوه بر شرایط مذکور، مالک یا در حکم مالک (مانند وکیل یا ولیّ شرعی مالک) باشند و نیز جزء سایر افرادی که شرعاً از تصرّف در اموال خود ممنوع‌اند (مانند مفلّس)نباشند.

عقد صلح 2 نوع می باشد:

1- در مقام عقود و به صورت عقد می باشد.

2-صلح در مقام سازش

صلح در مقام عقد هم به 2 نوع عقد صلح معوض و عقد صلح غیر معوض می باشد .

قبول متصالح:

صلح چه به صورت عقد معوض و چه به صورت عقد غیر معوض در هر حال نیاز به رضایت طرفین ( مصالح و متصالح) دارد زیرا همانطور که مستحضرید برای انعقاد هر عقدی نیاز به ایجاب و قبول می باشد و آن ایقاء است که با یک اراده منعقد می شود

جهت مشاوره حقوقی و یا وکیل ملکی و وکیل قرارداد ،وکیل حقوقی  با مجموعه گروه وکلای حکمت تماس بگیرید.